tak poprostu...

Dlaczego życie musi być tak beznadziejne?Cłowiek wciąż zadaje sobie pytanie co jest dla niego dobre a co nie jest?

Poznając kogoś wciąż żyjesz w strachu i niepewności przed porzuceniem i opuszczeniem,a gdzy już stanie się to najgorsze ty zostajesz ze swymi myślami sama i łkasz po nocach wtulona w poduszke.

J apoznającX nie zdawałam sobie sprawy że zakocham się do tego stopnia w osobie  zimnej i obojętnej jaką jest właśnie on.Ta jedna noc zmieniła moje życie- myślałam że na lepsze,ale zaznanie szcęścia nie jest mi chyba pisane.Jak długo człowiek jestw satnie zwytrzymać ze swoją samotnością?Chyba tak długo, dopóki nie popadnie w oblęd i nie zacznie mówić do ściany.ALe czy to nie jest to samo?